اعدامهاى
تابستان 1367 فرازى بود در سياست سركوب و
خفقان كه از مشخصه هاى سالهاى دهه ۱۳۶۰ در ايران بود، سركوب و
خفقانى كه نه تنها هدفهاى مستقيم خود را بلكه جامعه ايران را در
تماميت خود قربانى انواع نقض حقوق بايسته انسانى ساخت. از مهمترين
تاثيرات خفقانى كه بر جامعهاى تحميل مىگردد، تاثيرات روانى آن
است كه حتى در صورت رفع موقعيت سركوب باز نسل به نسل در آن جامعه
منتقل مىشود. در اين گزارش نگاهى داريم كوتاه به تاثيرات روانى
سركوب و خفقان بر جامعه ايران.
در دهه
1360 بسيارى در ايران هدف مستقيم و اصلى
سركوب بودند. آنان دستگير، زندانى، شكنجه، اعدام شدند يا زندگىاى
مخفى در پيش گرفتند، يا از ايران گريختند. گروهى نيز غيرمستقيم
قربانى خشونت سياسى شدند. نه تنها خانواده هدفهاى مستقيم سركوب،
خويشاوندان، دوستان و همسايگانشان،